Bazen bişeyler olur çekip gitmek istersin kimsenin seni tanımadığı, sevmediği, nefret etmediği sadece yıldızların görebileceği bir yere çivin çakılmış gibi oturmak istersin aylarca yıllarca.Telefon yoktur,internet yoktur herkesin sana kolayca ulaşmasını sağlayacak hiçbirşey yoktur.Kafanı önüne alıp durursun orda öylece sessizce.Atarsın kurtulursun kötü düşüncelerinden gereksiz huylarından,egolarından.İçindeki çocuğa ulaşırsın diyeceğim ama onu öldüreli çok olmuştur.Farkında olmadan kaynamıştır o keşmekeşin içinde kaybolmuştur düşüncelerinde,ezilmiştir egolarında.
Maalesef ne kimsenin ulaşamayacağı biryer vardır,ne de sen kurtulman gerekenlerden kurtulabilirsin. Sadece oturursun bilgisayar başında bunları yazarsın acaba birileri görüp de okur mu diye.Senle aynı şeyleri dşünüyorlarsa daha da bi üzülürsün modern hayatın kölesi olduğuna…